Büyük Baş Besicilikde İşletme Kurulumu

Öncelikle hayvancılık sevilerek yapılmalı ve ayrı bir iş kolu olarak benimsenmelidir.

 

Yatırımcı; hayvancılık, yem bitkileri yetiştiriciliği ve pazarların işleyişi hakkında yeterli bilgi ve tecrübeye sahip olmalıdır.

 

Pazar imkanları doğrultusunda karlı bir işletmecilik faaliyetinin yapılıp yapılamayacağı öncelikle araştırılmalıdır (fizibilite raporu).

 

İşletme kuruluşunda yer tercihi ve planlama iyi yapılmalı, imar, sağlık ve çevre mevzuatı dikkate alınmalı, yol, su ve elektrik altyapısı garanti edilmelidir.

 

Ticari hayvancılık işletmelerinin yer tespitinin yapılabilmesi için; öncelikle kurulacak işletme arazisinin belediye veya mücavir alan içinde bulunması durumunda yerel belediye, sağlık ile çevre ve orman teşkilatlarından, mücavir alan dışında bulunması durumunda ise; ilgili il özel idare müdürlüğü,  Çevre ve Şehircilik Bakanlığı Orman ve Su işleri Bakanlığı, Kültür ve Turizm Bakanlığı, Tapu ve Kadastro Genel Müdürlüğü ve varsa Orman Genel Müdürlüğünün mahalli teşkilatları ile ilgili yerel kurumlardan, işletme arazisinin özelliği, özel bir koruma alanı içinde olup olmadığı, özel mevzuatları gereği yer seçiminin uygunluğu, imar planı kararı gerekip gerekmediği konusunda görüşleri alınmalıdır.

 

Hedeflenen işletme kapasitesi belirlenmeli, işe az hayvanla başlanmalı ancak ekonomik işletme büyüklüğüne kısa sürede ulaşılmalıdır.

 

Başlangıçta 100 baş sağmal hayvanla kurulacak işletmedeki hayvan mevcudunun; farklı yaşlardaki hayvanlarla birlikte ilerleyen yıllarda 100 baş sağmal X 2,5  = 250 baş hayvan olacağı planlamada unutulmamalıdır.

 

Hayvancılığa yıllık devletçe verilen teşvik ve destekler www.taryat.gov.tr adresinden takip edilmelidir.

 

Devletçe verilen faiz indirimli krediler dışında orta veya kısa vadeli kredi kullanarak hayvancılık işletmesini kurmak ve yürütmenin mümkün olamayacağı bilinmelidir.

 

Sağmal bir hayvan için her yıl 7 ton civarı mısır silajı, 1,5 ton kadar kuru yonca otuna ihtiyaç duyulmaktadır. İşletmenin bulunduğu bölgedeki iklim ve toprak şartlarına göre çayır otu, silajlık mısır, sorgun-sudan otu melezi, yonca, fiğ, korunga, lenox, gibi kaba yemler işletmede üretilerek en az %30-40 oranında üretim maliyeti azaltılmalıdır.

 

Bütün kaba ve kesif yemleri dışarıdan satın alarak kârlı bir süt hayvancılığı yapmak mümkün değildir. Bu nedenle öncelikle hayvancılık işletmesinin barınaklar dışında kaba yem üretiminin yapabileceği hayvan başına en az 2,5 dönüm sulu veya 5 dönüm kuru arazisi olmalıdır. Kaba yem üretimi için arazisi olmayan işletmelerin uzun dönemde yaşama şansının olamayacağı bilinmelidir.

 

Kolay ve ucuz kaba yem üretimi için yağışı veya suyu bol olan ancak aşırı sıcak olmayan bölgeler tercih edilmelidir.

 

Tesislerin doğal çevreye uyumu ve ortaya çıkan atıkların yaratacağı çevresel sorunlar göz önünde tutulmalıdır.​